Prolog

Mała Alyson siedziała grzecznie na szpitalnym krzesełku. Oczka koloru szafiru błyszczały od łez. Pomimo tak wielkiego wyczerpania pięciolatka nie zasypiała.

Obok niej siedziała jej opiekunka. Oczy miała zamknięte, a na jej starej twarzy malował się spokój. Spała, jakby nic się nie stało.

Dziewczynka wiedziała, że jej matka nie przeżyje. Wpatrywała się w w ielki, świecący się napis "SALA OPERACYJAN". Zeskoczyła z krzesełka i zdjęła swój czerwony płaszczyk i berecik. W szpitalu było ciepło, a ta zgrzała się od kilku godzin siedzenia w kurtce.

Pukiel włosów wypadł z jej koka. Kiedy się na nią patrzyło myślano, że to anioł, bo miała jaśniutkie, prawie białe włoski. Zdjęła gumkę z głowy i puściła je luźno.

Usłyszała szuranie zza drzwi. Szturchnęła swoją towarzyszkę, a ta ocknęła się. Wstała i podeszła do lekarza, który odciągnął ją na bok. Rozmawiali chwilę szeptem, co chwilę spoglądając na dziewczynkę. Kobieta kiwnęła głową i złapała białowłosą za rękę.

-Chodź, maluszku – powiedziała. –Musimy cię spakować, bo zamieszkasz w miejscu, gdzie poznasz mnóstwo przyjaciół.

Alyson już wiedziała, że matka nie żyje, a ona odtąd będzie w Domu Dziecka.



_____________

Krótki, ale mam nadzięję, że się spodoba :)